Før var det mykje fisk i Lustrafjorden, og kvar haust kom fiskarar frå kysten inn fjorden for å fange brisling. Solvorn hadde òg eige notlag. Det er sagt at ein til tider på 1800-talet kunne gå tørrskodde frå båt til båt over bukta. Utenfor Hamnen lå det ein tønnefabrikk som selde sildetønner til fiskarane. Huset står der framleis.
Rolla til Solvorn vart enno større då sorenskrivaren flytta frå Sogndal til Solvorn i 1813. Eidsvollmannen Irgens kjøpte den gamle handelsplassen Sanden og bygde Christianelyst. Huset er i empirestil, og i alt er det fem bygningar. Hovudhuset har heile tjue rom og var eit av dei største trehusa på Vestlandet i 1814. Eigedomen er no i privat eige. I tillegg til for, korn og poteter, grønsaker, frukt og bær vart det og dyrka tobakk på slutten av 1800-talet. I ein periode vart det bygd mange tobakkshus til tørking av tobakksblada.
No er dei fleste rivne, med det står att 2 slike hus. Eit av husa ved Vetlekaien har framleis gliper mellom plankane slik at tobakken skulle tørka raskt. Frå Vetlekaien, eller Jotunheimens Brygge, gjekk det båt til Ornes og Kinsedal. Og herfra segla dei i fleire hundre år til Bergen med tømmer og ved, ost og smør, skinn og huder, og med salt, reidskap og byvarer tilbake igjen. Det var som knutepunkt mellom jordbruksbygdene på Hafslo og fjorden - resten av verda - at Solvorn vart ein så viktig plass. Det var ein naturleg handelsstad. Hit måtte bøndene med varene dei ville skipa ut fjorden og vidare til Bergen. Her var det butikkar og handverkarer, lensmann, postkontor, telegraf, bank, gjestgivar og tinghus.